این علائم معمولاً توسط سندرم شوگرن که آن هم یک بیماری خود ایمنی است، ایجاد می‌شوند.
اما این نوع از لوپوس در طول زمان اندام‌های اصلی را درگیر نمی‌کند.
لوپوس در زنان آفریقایی یا کارائیبی نیز رواج دارد. این بیماری در افراد آفریقایی-کارائیبی شدیدتر است.
لوپوس نوعی بیماری خود ایمنی است که دلیل اصلی آن هنوز شناخته نشده است.
با وجود این، در موارد بسیار کمیاب، کودک متولد شده از خانم مبتلا به لوپوس، به نوعی لوپوس مبتلاست که به آن «لوپوس نوزادی» گفته می شود.
بیماری لوپوس اریتماتوز جلدی روی اندام‌های داخلی بدن تأثیر نمی‌گذارد و خود را با ضایعات پوستی روی صورت، گردن و سایر بخش‌های بدن نشان می‌دهد.
به تنهایی یا با پمادهای استروئیدی برای بثورات پوستی استفاده شود.
مشکلات مربوط به خون مانند کم خونی در کودکان مبتلا به لوپوس شایع تر است. برخی افراد مبتلا به لوپوس بیشتر در معرض خطر لخته شدن خون در رگ ها و یا در شریان ها قرار دارند. این مشکل معمولا توسط آنتی بادی های ضد فسفولیپید ایجاد می شود. بعضی از این آنتی بادی ها می توانند بر روی بارداری نیز تاثیر بگذارند و باعث افزایش خطر سقط جنین (سندرم آنتی فسفولیپید) می شوند. مغز و سیستم عصبی
از این رو سلول هایی که باقی می مانند، ترکیباتی از خود تولید می کنند که بر عملکرد سیستم ایمنی تاثیر می گذارد.
از طرف دیگر، آزمایش خون هم باعث تشخیص اشتباه می شود؛ زیرا ممکن است بعضی از آنتی بادی های موجود در افراد سالم، با افراد بیمار یکسان باشد.
بسیاری از افراد مبتلا به لوپوس مشکلات حافظه‌ای را تجربه می‌کنند و ممکن است در بیان کردن افکار خود دچار مشکل باشند.
اختلال نورولوژیک: این فرد حملات ناگهانی و روان پریشی دارد یا اینکه در تفکر و منطق به مشکل بر می خورد.
التهاب و تورم بافت‌های مختلف و ضعف سیستم ایمنی باعث بروز تب بالا می‌شود.
زمانی که در زیر چترهای آفتابی در بیماری لوپوس و تغذیه یک منطقه صاف نشسته اید، مراقب باشید زیرا باعث انعکاس نور خورشید بر روی صورت می شود.